Bonecas de mainzo

A mediados do século pasado a esfolla era, ademáis dunha tarefa agraria, un acto social. Para recoller as espigas da leira había que levar o carro e xuntábanse parentes e veciños na cociña e mentres esfollaban contábanse contos e todas as novas da aldea. Despois de acabar a esfolla nunha casa íase para outra. Os nenos axudaban no que podían. Para secar as espigas esfolladas había que levalas ó horreo. Logo levábase ao muiño para moer o gran. O mainzo mesturado con centeo era o pan que se comía todo o ano.

Nós na escola comezamos esfollando unha mazorca para despois decorala con dous chinchetas de cores a modo de ollos, unha chincheta dourada que é o nariz; e un gusaniño de plastilina que representa a boca. Estamos a facer unha BONECA DE MAINZO

Despois cada neno e nena comezou a coser a man o vestido da súa boneca.

Nunha tira de fieltro recortaron as mans e as coseron ao vestido.

Logo rechearon as mangas con papel enrugado e colocaron o vestido á mazorca.

Finalmente hilvanaron o cuello e fixeron un lazo para que quedara xusto á medida da mazorca. Con cola branca pegamos os pelos secos da mazorca para facer o cabelo. E así de bonitas quedaron!!